Θ. Σκουζός/Έ. Νταφούλη, Το καθεστώς non-dom tax residency στην Ελλάδα και οι προβληματικές που ανακύπτουν

To άρθρο 5Α του Ν 4172/2013, που ισχύει από το φορολογικό έτος 2020, προβλέπει ότι φυσικό πρόσωπο, που μεταφέρει τη φορολογική του κατοικία στην Ελλάδα δύναται να υπαχθεί σε εναλλακτικό τρόπο φορολόγησης για το εισόδημα που προκύπτει στην αλλοδαπή. Η λογική των διατάξεων αυτών, όπως και εν γένει των περισσοτέρων προγραμμάτων “non-dom taxation”, αγνοούν τις προβλέψεις των ΣΑΔΦ για τον ορισμό της φορολογικής κατοικίας. Ελλείψει αμοιβαιότητας μεταξύ των ενδιαφερόμενων κρατών, η ρύθμιση είναι προβληματική σε σχέση με τον προσδιορισμό της φορολογικής κατοικίας καθώς έρχεται σε σύγκρουση με τον ορισμό της κατοικίας που δίνεται στις ΣΑΔΦ. Ζητήματα θα μπορούσαν να ανακύψουν κατά τον προσδιορισμό της μόνιμης εγκατάστασης νομικού προσώπου, εφόσον ο τόπος άσκησης πραγματικής διοίκησης μεταφέρετε στην Ελλάδα. Συνταγματικότητα. Φορολόγηση κατά την έξοδο. Συγκριτική παράθεση με άλλα προγράμματα non-dom taxation.Ι. Ισχύον νομοθετικό πλαίσιο Το άρθρο 5Α του Ν 4172/2013, όπως προστέθηκε με το άρθρο 2 παρ. 1 Ν 4646/2019 και ισχύει από το φορολογικό έτος 2020 και εξής, προβλέπει ότι φυσικό πρόσωπο, που μεταφέρει τη φορολογική του κατοικία στην Ελλάδα, κατά παρέκκλιση από την προβλεπόμενη διαδικασία και τις προϋποθέσεις του άρθρου 4 Ν 4172/2013 και την Πολ. 1201/2017 (Β’ 4441/15.12.2017), δύναται να υπαχθεί σε εναλλακτικό τρόπο φορολόγησης για το εισόδημα που...