Μ.-Θ. Μαρίνος, Ο Κανονισμός 2019/1150/ΕΕ (Platform to Business)-Δίκαιη μεταχείριση (fairness) των επιχειρηματικών χρηστών στις οnline πλατφόρμες διαμεσολαβήσεως
Απόσπασμα
Η μελέτη έχει ως αντικείμενο τη συστηματική παρουσίαση των κανόνων ουσιαστικού δικαίου του Καν. 2019/1150, ο οποίος ρυθμίζει τη σχέση διαμεσολαβητικής online πλατφόρμας προς τους επιχειρηματικούς χρήστες της (P2B). Ο Κανονισμός κινείται μεταξύ δικαίου αθέμιτου ανταγωνισμού και δικαίου των συμβάσεων, αλλά από άποψη πολιτικής εξυπηρετεί σκοπούς ανταγωνισμού στο προστάδιο του δικαίου κατά των περιορισμών ανταγωνισμού. Δίκαιο του αθέμιτου ανταγωνισμού και δίκαιο των συμβάσεων εργαλειοποιούνται για το σκοπό προστασίας του ανταγωνισμού. Το άρθρο επίσης διερευνά διατάξεις του ελληνικού δικαίου (άρθρο 18α Ν 146/1914), οι οποίες θα μπορούσαν να προστατεύσουν τον επιχειρηματικό χρήστη.Α. Εισαγωγικές παρατηρήσεις Ι. Γενικά Οι ψηφιακές πλατφόρμες είναι επιχειρηματικά μοντέλα στο διαδικτυακό περιβάλλον. Γενικά, οι πλατφόρμες παρέχουν την υποδομή και καθιστούν δυνατή την αλληλεπίδραση μεταξύ προμηθευτών και χρηστών για την παροχή αγαθών, υπηρεσιών, ψηφιακού περιεχομένου και πληροφοριών μέσω του διαδικτύου 1 . Στη γενική αυτή κατηγορία ανήκουν μηχανές αναζήτησης (π.χ. Google, Yahoo, Bing, Mozilla, DucDucGo, Ecosia, Dolphin), μέσα κοινωνικής και επαγγελματικής δικτύωσης (π.χ. Facebook, Twitter, Linkedin) και social sharing (π.χ. ΥouTube), εργαλεία αξιολόγησης από χρήστες (π.χ. Tripadvisor), εργαλεία σύγκρισης τιμών και όρων συναλλαγής (π.χ. Trivago.com, Rentalcars.com, Kayak.com, Booking.com), πλατφόρμες συνεργατικής οικονομίας (π.χ. Airbnb, Uber κ.ο.κ.), online food ordering platforms, λ.χ Wolt, Delivery Hero), πλατφόρμες ηλεκτρονικού εμπορίου (αγορές) (π.χ. Zalando,...