Κ. Μπουχάγιαρ, Η Συνταγματική αξιολόγηση του συστήματος δικαστικής προστασίας για την ανατροπή των αντικειμενικών κριτηρίων

ΚΩΣΤΑ ΜΠΟΥΧΑΓΙΑΡ, Δικηγόρου Αντισυνταγματικότητα των διατάξεων που περιορίζουν τους λόγους ανατροπής των αντικειμενικών κριτηρίων. Δεν είναι συνταγματικά ανεκτοί περιορισμοί στην άσκηση του δικαιώματος δικαστικής προστασίας, που δεν αποτελούν την εξαίρεση αλλά τον κανόνα και θίγουν τον πυρήνα του δικαιώματος. Η αντισυνταγματικότητα δεν αίρεται με τη «διασταλτική» ερμηνεία των αντισυνταγματικών διατάξεων. Τα διδάγματα της κοινής πείρας ως κριτήριο στάθμισης της συνταγματικότητας των αντικειμενικών κριτηρίων. I. Εισαγωγικά Στις τελευταίες αποφάσεις των διοικητικών δικαστήριων, που αντιμετωπίζουν ζητήματα εφαρμογής των «αντικειμενικών κριτηρίων», παρατηρείται μια αντιφατικότητα, που διακρίνεται, κυρίως, από δύο βασικά χαρακτηριστικά. Από τη μια μεριά συνεχίζεται η αταλάντευτη εμμονή τους στη συνταγματικότητα των φορολογικών τεκμηρίων, ενώ από την άλλη, παρουσιάζουν μια τάση διεύρυνσης των λόγων παρέκκλισης από την εφαρμογή τους, χρησιμοποιώντας, κυρίως, ως μέσο για την παρέκκλιση αυτή, τη διασταλτική ερμηνεία του όρου «λόγοι αναγόμενοι στην προσωπική κατάσταση»1 του άρθρου 33 παρ. 23 του ΚΝ 2238/1994.2 Ειδικότερα, με τις αποφάσεις αυτές, τα διοικητικά δικαστήρια, αντιμετωπίζουν πραγματικά περιστατικά, που, κατά τη λογική και την κοινή πείρα, δεν μπορούν να υπαχθούν στα αντικειμενικά κριτήρια (όπως π.χ. μη ύπαρξη επαγγελματικής εγκατάστασης, διαμονή στην Ελλάδα για πολύ μικρό χρονικό διάστημα, μη λειτουργία εκπαιδευτικού ιδρύματος πριν από το Σεπτέμβριο, έντονη επιστημονική και ερευνητική δραστηριότητα ιατρού που δεν του...