ΔιατΕισΕφΑθ της 28.5.2020 [Στοιχειοθέτηση αδικήματος κατάχρησης εξουσίας - Έννοια εκβιαστικών μέσων - Απόρριψη προσφυγής]
Απόσπασμα
ΔιατΕισΕφΑθ της 28.5.2020 Διατάξεις: άρθρα 239 [περ. α΄] ΠΚ , 51-52, 59 [παρ. 3] ΚΠΔ Στοιχειοθέτηση αδικήματος κατάχρησης εξουσίας, Έννοια εκβιαστικών μέσων, Απόρριψη προσφυγής Για την εφαρμογή της περ. α΄ του άρθρου 239 ΠΚ, ως «εκβιαστικά μέσα» νοούνται εκείνα με τα οποία επιδιώκεται η παρεμπόδιση του ελεύθερου σχηματισμού της βουλήσεως του προσώπου που καταθέτει και ο επηρεασμός του σχηματισμού αυτού. Ως τέτοια μέσα οπωσδήποτε θα πρέπει να θεωρηθούν αυτά που συνιστούν βία, κυρίως σωματική αλλά και η ψυχολογική. Επιπλέον, στην έννοια των εκβιαστικών μέσων θα πρέπει να περιληφθεί και η χρήση απειλής, τουτέστιν η προαναγγελία συγκεκριμένου κακού που πρόκειται να πραγματοποιηθεί από τον υπαίτιο και αποβλέπει σε εξαναγκασμό του παθόντος να πράξει, να παραλείψει ή να ανεχθεί κάτι. Ο υπαίτιος θα πρέπει να μετέρχεται, προκειμένου να επιτύχει τον σκοπό του, τα ανωτέρω εκβιαστικά μέσα παρανόμως. Συνεπώς, εκβιαστικά μέσα δεν νοούνται εκείνα τα οποία επιτρέπονται ως μέσα αποδείξεως ή ανακριτικές μέθοδοι προβλεπόμενες από τον νόμο και δη από τους κανόνες της Ποινικής Δικονομίας. Το κρίσιμο πάντως κριτήριο για να θεωρηθεί ένα μέσο ως εκβιαστικό είναι κατά πόσο αυτό άγει σε επηρεασμό της βουλήσεως του καταθέτοντος και αν η εκβιαστική αυτή χρήση είναι παράνομη διότι υπερβαίνει τα επιτρεπόμενα όρια της ανακριτικής δράσεως....