Ν. Βασιλειάδης, Κατηγορούμενοι έχοντες ψυχική ή διανοητική διαταραχή. Ποινικό (δικονομικό) κανονιστικό πλαίσιο (ΜΕΡΟΣ Θ΄)

Νικόλαου Δ. Βασιλειάδη, ΔΝ, Δικηγόρου, Ειδ. Επιστήμονα Νομικής Σχολής ΑΠΘ Σε σχέση με τη δικονομική αντιμετώπιση των εχόντων ψυχική ή διανοητική διαταραχή επισημαίνονται τα ακόλουθα: • Στις περιπτώσεις των προσώπων αυτών, όταν είναι δυνατόν να επιβληθεί μέτρο θεραπείας του άρθρου 69Α ΠΚ, ο εισαγγελέας οφείλει να κινήσει την ποινική δίωξη σε βάρος του 1 . Έτσι, δυνατότητα αρχειοθέτησης της μήνυσης ή απόρριψης της έγκλησης θα μπορούσε να επισυμβεί μόνο εκεί που είναι απολύτως αποκλεισμένη η δυνατότητα λήψεως τέτοιων μέτρων, όπως όταν το ύψος της απειλούμενης ποινής δεν δικαιολογεί την επιβολή τους, ή όταν διαπιστώνεται η συνδρομή (και) κάποιου άλλου λόγου μη θεμελίωσης του εγκλήματος [: όπως όταν ελλείπει στοιχείο της αντικειμενικής υποστάσεως, ή συντρέχει λόγος άρσεως του αδίκου, ή αποκλεισμού ή άρσεως του καταλογισμού (εκτός της συνδρομής του άρθρ. 34 ΠΚ), ή η πράξη δεν είναι αξιόποινη επειδή συντρέχει κάποιος λόγος εξάλειψης του αξιοποίνου], ή όταν η συνδρομή του άρθρου 34 ΠΚ στηρίζεται σε διατάραξη της συνείδησης του δράστη κατά τον χρόνο τέλεσής της, όπου ο τελευταίος δεν είχε την ικανότητα να αντιληφθεί το άδικο της πράξης του ή να ενεργήσει σύμφωνα με την αντίληψή του για το άδικο αυτό και όχι σε ψυχική ή διανοητική διαταραχή. Επισημαίνεται βέβαια εδώ...