Κ. Κοσμάτος, Πειθαρχικά παραπτώματα, πειθαρχικές ποινές και απόλυση υπό όρο (με αφορμή το ΒουλΣυμβΠλημΛαρ 433/2004)
Απόσπασμα
Κώστα Κοσμάτου, Δ.Ν., Δικηγόρου Η απόλυση υπό όρο προϋποθέτει τη θετική αξιολόγηση της διαγωγής του κρατουμένου κατά τον χρόνο έκτισης της ποινής του. Η αξιολόγηση αυτή θα πρέπει να αφορά σε εμπειρικά και μετρήσιμα μεγέθη, όπως είναι η τέλεση πειθαρχικών παραπτωμάτων και η επιβολή πειθαρχικών ποινών. Η ανυπαρξία ή η ύπαρξη ήσσονος σημασίας πειθαρχικών παραπτωμάτων ή η ύπαρξη σοβαρών πειθαρχικών παραπτωμάτων κατά τον χρόνο κράτησης για τις οποίες ωστόσο έχει παρέλθει ο χρόνος διαγραφής τους (άρθρο 69 παρ. 4 του Σωφρονιστικού Κώδικα) θα πρέπει να οδηγεί στην αποδοχή της αίτησης του κρατουμένου για απόλυσή του υπό όρο. Στις περιπτώσεις ύπαρξης από τον κρατούμενο σοβαρών πειθαρχικών παραπτωμάτων πριν από την πάροδο του χρόνου διαγραφής τους θα πρέπει να συνεκτιμηθούν όλα τα εμπειρικά στοιχεία που μπορούν να μειώσουν τις αυθαιρεσίες που από τη φύση της δημιουργεί μια προγνωστική κρίση, ενώ οποιαδήποτε αμφιβολία θα πρέπει να διέπεται από την αρχή in dubio pro reo, με ουσιαστικό αντιστάθμισμα της απορριπτικής κρίσης την ανάγκη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας. The conditional release of an imprisoned person requires the positive evaluation of his behavior during the time of his incarceration. This evaluation should be based on empirical and quantitative criteria, such as breaches of discipline and disciplinary...