Δ. Τσικρικάς, Ζητήματα από τη δικονομική ενοποίηση στο πεδίο του οικογενειακού δικαίου - εκκρεμοδικία, αναγνώριση και εκτέλεση αλλοδαπών δικαστικών αποφάσεων
Απόσπασμα
Δημήτριος Α. Τσικρικάς, Αναπληρωτής Καθηγητής Πολιτικής Δικονομίας Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών Περίληψη: Στο πεδίο εφαρμογής του Κανονισμού 2201/2003 δεν τίθεται ζήτημα αναγνωρίσεως της αλλοδαπής εκκρεμοδικίας, η οποία δημιουργείται με την άσκηση αγωγής ενώπιον δικαστηρίου κράτους μέλους, αλλά διαμορφώσεως μίας «ευρωπαϊκής εκκρεμοδικίας», η οποία προσδιορίζεται κατά τις διατάξεις του Κανονισμού. Τα αντικειμενικά όρια της εκκρεμοδικίας προσδιορίζονται με ευρύτητα κατά το πρότυπο της «θεωρίας του πυρήνα». Συνεπώς, υφίσταται εκκρεμοδικία επί παράλληλων δικών με αντικείμενο αφενός την ακύρωση του γάμου και αφετέρου τη λύση του με διαζύγιο. Προβληματισμό δημιουργεί η θέση του ΔΕΕ, κατά την οποία επί διαφορών γονικής μέριμνας η υποβολή αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων είναι σε θέση, λόγω της δημιουργούμενης εκκρεμοδικίας, να παρεμποδίσει την εκδίκαση μίας μεταγενέστερης αγωγής. Η δημόσια τάξη ως κώλυμα αναγνωρίσεως αλλοδαπών δικαστικών αποφάσεων, καθώς και της κηρύξεώς τους ως εκτελεστών έχει εξαιρετικό χαρακτήρα και πρέπει να ερμηνεύεται στενά. Επί διαφορών γονικής μέριμνας σημαντική παράμετρο για την αναγνώριση και εκτέλεση μίας αλλοδαπής δικαστικής αποφάσεως αποτελεί το συμφέρον του παιδιού. Σημειώνεται, τέλος, ότι οι δικαστικές αποφάσεις, οι οποίες ρυθμίζουν το δικαίωμα επικοινωνίας γονέα με παιδί ή διατάσσουν την επιστροφή του παιδιού, αποτελούν «ευρωπαϊκούς εκτελεστούς τίτλους», με συνέπεια να διευκολύνεται σημαντικά η διασυνοριακή εκτέλεσή τους και κατ’ επέκταση η αποτελεσματική ρύθμιση...