Α. Παροχή με επιφύλαξη ελευθεριότητας
Απόσπασμα
Απάντηση: Επί του θέματος της οικειοθελούς παροχής σε συνδυασμό με την επιχειρησιακή συνήθεια και την αρχή της ίσης μεταχείρισης των εργαζομένων, υπάρχει πληθώρα δικαστικών αποφάσεων (πιο πρόσφατες: 446/2019 και 395/2020). Ενδεικτική είναι η ΑΠ 1174/2017, σύμφωνα με την οποία οι πρόσθετες παροχές σε χρήμα ή σε είδος, τις οποίες χορηγεί ο εργοδότης στον εργαζόμενο χωρίς να έχει σχετική νομική υποχρέωση και τη χορήγηση των οποίων μπορεί οποτεδήποτε να διακόψει, αποκαλούνται οικειοθελείς. Για να εξελιχθεί μία τέτοια παροχή σε επιχειρησιακή συνήθεια, θα πρέπει η χορήγησή της να επαναλαμβάνεται σταθερά και ομοιόμορφα για μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε να μπορεί να συναχθεί σιωπηρώς η βούληση αφενός του εργοδότη να τη διατηρήσει στο διηνεκές και αφετέρου του εργαζομένου να την αποδέχεται, προσβλέποντας σε αυτήν σαν σε μισθολογική παροχή. Στην περίπτωση αυτή, παράγεται σιωπηρή συμφωνία, από την οποία η μεν παροχή αποκτά μισθολογικό χαρακτήρα, ο δε εργοδότης δεν μπορεί να αποστεί από τη χορήγησή της. Ο εργοδότης, ωστόσο, μπορεί να επιφυλάξει στον εαυτό του το δικαίωμα να διακόπτει την παροχή οποτεδήποτε, μονομερώς και αναιτιολόγητα, όταν εξαρχής κατέστησε στον εργαζόμενο γνωστό, ότι την χορηγεί με την επιφύλαξη ελευθεριότητας. Στην περίπτωση αυτή, δεν δημιουργείται ούτε επιχειρησιακή συνήθεια ούτε σιωπηρή συμβατική δέσμευση του εργοδότη και συνεπώς ούτε...