Η έννοια του «δικαστηρίου κράτους μέλους» κατά το άρθρο 267 ΣΛΕΕ στην πρόσφατη νομολογία του Δικαστηρίου: judicial passivism, ορθολογική νομολογιακή εξέλιξη ή δογματική συνέπεια;, Ευγενία Β. Πρεβεδούρου

Η έννοια του «δικαστηρίου κράτους μέλους» κατά το άρθρο 267 ΣΛΕΕ στην πρόσφατη νομολογία του Δικαστηρίου: judicial passivism, ορθολογική νομολογιακή εξέλιξη ή δογματική συνέπεια; Ευγενία Β. Πρεβεδούρου , Καθηγήτρια Νομικής Σχολής ΑΠΘ Εισαγωγή 1. Με την απόφαση της μείζονος σύνθεσης του Δικαστηρίου της Ένωσης της 21ης Ιανουαρίου 2020, στην υπόθεση C-274/14, Banco de Santander SA , 1 το Δικαστήριο φαίνεται να εγκαταλείπει τη μαξιμαλιστική νομολογία του όσον αφορά τον χαρακτηρισμό κρατικών οργάνων που υπέβαλαν προδικαστικά ερωτήματα σχετικά με την ερμηνεία και το κύρος του κοινοτικού δικαίου ως «δικαστηρίων». Αν και παρατηρούνται διακυμάνσεις στη σχετική νομολογία, η απόφαση Banco de Santander SA συνιστά σαφή μεταστροφή, 2 αφού, ως προς το ίδιο εθνικό όργανο που με την απόφαση της 21ης Μαρτίου 2000, στην υπόθεση C-110/98 έως C-147/98, Gabalfrisa κ . λπ . 3 χαρακτηρίσθηκε ως δικαστήριο το οποίο παραδεκτώς υποβάλλει προδικαστική προσφυγή στο ΔΕK, η μείζων σύνθεση καταλήγει, είκοσι χρόνια αργότερα, στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα, δίνοντας έμφαση στην έλλειψη ενός από τα κριτήρια χαρακτηρισμού ενός οργάνου ως δικαστηρίου, αυτού της ανεξαρτησίας. Το κριτήριο της ανεξαρτησίας των δικαστικών λειτουργών έχει αναβαθμιστεί ουσιωδώς στην πρόσφατη νομολογία του ΔΕΕ, σε διαφορετικό βεβαίως νομικό πλαίσιο. Το Δικαστήριο αξιοποιεί εν προκειμένω, στο πεδίο της προδικαστικής παραπομπής και...