Μια κοινωνική και νομική θεωρία επαναμάγευσης: Ερμηνευτισμός,Επιχειρηματολογία και Δίκαιο [Μανώλης Μελισσάρης, ΔΝ, Law Department, London School of Economics][Μετάφραση: Σταύρος Σ. Μακρής, Τελειόφοιτος Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών]
Απόσπασμα
Μανώλης Μελισσάρης, Law Department, London School of Economics Κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια, η αναλυτική φιλοσοφία του δικαίου κυριαρχείται σε μεγάλο βαθμό από την αντιπαράθεση ανάμεσα στο νομικό θετικισμό της παράδοσης του Hart και την ερμηνευτική περί δικαίου θεωρία του Dworkin. Η αντιπαράθεση αυτή αναμφίβολα θα πυροδοτηθεί ξανά μετά την πρόσφατη δημοσίευση του έργου του Dworkin Δικαιοσύνη για Σκατζόχοιρους, το οποίο περιέχει μία συνολική έκθεση του ερμηνευτισμού όχι μόνο ως νομικής, αλλά και ως ηθικής και πολιτικής φιλοσοφίας [1] . Το πρόβλημα είναι ότι η εν στενή εννοία περί δικαίου θεωρία τείνει να αντιμετωπίζει το ερώτημα ως δίλημμα, ως εάν tertium non datur. Αυτή η μελέτη έχει σκοπό να συνεισφέρει στη συζήτηση, πρώτον αρθρώνοντας μία κριτική του ερμηνευτισμού ως προς μία θεμελιακή του θέση, η οποία μέχρι στιγμής δεν έχει τύχει μεγάλης προσοχής· δεύτερον, εξετάζοντας τις νομικές, πολιτικές και θεωρητικές προεκτάσεις του ερμηνευτισμού στο σύνολο τους· τρίτον, ανοίγοντας νέους ορίζοντες στη συζήτηση, πέρα από το δίλημμα Hart-Dworkin. Συγκεκριμένες έννοιες και πρακτικές είναι, σύμφωνα με τον Ronald Dworkin, «ερμηνευτικές». Τέτοιες πρακτικές καθορίζονται από μία αξία, η οποία μπορεί να περιγραφεί αυτόνομα και να επιβάλει ανεξάρτητους από την πρακτική περιορισμούς παρότι ενυλώνεται ή σχηματοποιείται μέσω της πρακτικής. Ας ονομάσουμε το επιχείρημα στο...