Το δασικό τοπίο και η θέση του στη δασική νομοθεσία και νομολογία [Ευπραξία - Αίθρα Μαριά, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πολυτεχνείου Κρήτης, Δικηγόρος]
Απόσπασμα
Ευπραξία - Αίθρα Μαριά, Αναπλ. Καθηγήτρια Πολυτεχνείου Κρήτης, Δικηγόρος 1. Εισαγωγή Βασικός σκοπός της δασικής νομοθεσίας είναι η προστασία της βιοποικιλότητας και μάλιστα της ποικιλότητας όχι μόνον των δασικών ειδών και των δασικών οικοσυστημάτων αλλά και του δασικού τοπίου. Το δασικό τοπίο είναι μια ιδιαίτερη μορφή τοπίου, συχνά συσχετιζόμενη από την κοινή γνώμη με την έννοια του απόλυτα φυσικού τοπίου. Αν και έχει βιωθεί από τους ανθρώπους και την κοινωνία η εμπειρία του δασικού περιβάλλοντος και η ιστορική διαδρομή αυτής της σχέσης είναι μακρά, εν τούτοις η συνειδητοποίηση της πολιτισμικής εκδοχής των συσχετίσεων ανθρώπου-κοινωνίας-δασικού περιβάλλοντος που προβάλλονται στο δασικό τοπίο, δεν είναι ακόμη ευρέως ανιχνεύσιμη. To δασικό τοπίο ως αντικείμενο συστηματικής μελέτης και έρευνας απασχόλησε κυρίως τη δασολογική επιστήμη, υπό τη σαφή βέβαια επιρροή και άλλων επιστημών λόγω της διεπιστημονικής του φύσης. Ομοίως το δασικό τοπίο συνιστά αντικείμενο μέριμνας και του δικαίου, ακολουθώντας μια ενδιαφέρουσα εξελικτική πορεία. Στη δασολογική επιστήμη, το δασικό τοπίο εξετάζεται σε πολύ μικρό βαθμό ως αυτούσιο πεδίο έρευνας. Η θεώρησή του εμπεριέχεται στο πλαίσιο της διαχείρισης και αποκατάστασης διαταραγμένων οικοσυστημάτων, όπως είναι π.χ. τα δασικά τοπία όπου διενεργήθηκαν μεταλλευτικές και λατομικές δραστηριότητες, καθώς και προσαρμογής δασοτεχνικών έργων και εγκαταστάσεων στο δασικό περιβάλλον [1] . Ουσιαστικά, πρόκειται...