Σχόλιο: Απαγόρευση διακοπής της κύησης και παραβίαση του δικαιώματος στην ιδιωτική ζωή [Ελισάβετ Συμεωνίδου - Καστανίδου, Καθηγήτρια Ποινικού Δικαίου, Νομική Σχολή Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης]
Απόσπασμα
Ι. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου κλήθηκε στην υπόθεση A, B και C κατά Ιρλανδίας να αποφασίσει αν η ιρλανδική ποινική νομοθεσία σχετικά με τη διακοπή της κύησης συμβαδίζει με τις απαιτήσεις της ΕΣΔΑ για την προστασία των ατομικών ελευθεριών. Το θέμα, όπως μπορούσε να αναμένει κανείς, δίχασε το δικαστήριο. Η νομοθεσία της Ιρλανδίας είναι πράγματι μια από τις αυστηρότερες της Ευρώπης. Πιο συγκεκριμένα, το άρ. 40.3.3 του Συντάγματός της, όπως αυτό τροποποιήθηκε μετά από δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε το 1983, ορίζει ότι το κράτος αναγνωρίζει το δικαίωμα στη ζωή του αγέννητου παιδιού και οφείλει να το προστατεύει, λαμβάνοντας υπόψη το ίσης αξίας δικαίωμα στη ζωή της μητέρας. Μετά από σειρά προβλημάτων που δημιουργήθηκαν, ένα νέο δημοψήφισμα έλαβε χώρα το 1992, με βάση το οποίο προστέθηκε εδάφιο στο ίδιο άρ. του Συντάγματος, ώστε η υπάρχουσα απαγόρευση να μη θεωρείται ότι περιορίζει το δικαίωμα της γυναίκας να ταξιδεύει σε άλλη χώρα. Προβλέφθηκε επίσης ότι η απαγόρευση δεν περιορίζει την ελευθερία ενημέρωσης μέσα στην Ιρλανδία σχετικά με τις νόμιμες υπηρεσίες που προσφέρονται σε άλλα κράτη. Το 2002 ένα τρίτο δημοψήφισμα προκηρύχθηκε, με σκοπό την απαγόρευση διακοπής της κύησης στις περιπτώσεις που ο κίνδυνος για τη ζωή της εγκύου προερχόταν από πράξεις αυτοπροσβολής....