Μια κριτική ματιά σχετικά με την ποινική μεσολάβηση (Juan M. Alcoceba Gil Μετάφραση: Μαρία Καμβύση)
Απόσπασμα
Juan M. Alcoceba Gil, Υποψήφιος Δρ. Βοηθός έρευνας και διδασκαλίας Universidad Carlos III de Madrid Ι. ΕΙΣΑΓΩΓΗ Το μοντέλο της ηπειρωτικής δικαιοσύνης, και ιδίως της ισπανικής, φαίνεται να έχει περιπέσει σε μια βαθειά κρίση, της οποίας οι απαρχές συμπίπτουν με την κάμψη της κοινωνίας της ευημερίας [1] και της δημόσιας διοίκησης. Η κηλίδωση που υπέστη η δικαστική διαδικασία κατά την διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών έχει οδηγήσει μεγάλο τμήμα της θεωρίας να προβληματιστεί για την ισχύ της ως κύριο εργαλείο ειρήνευσης των κοινωνικών συγκρούσεων. Δεδομένα όπως η συρρίκνωση και η καθυστέρηση των δικαστηρίων στην απονομή της δικαιοσύνης [2] , ή η ολοένα αυξανόμενη δυσπιστία της κοινής γνώμης σχετικά με την ανεξαρτησία και την αμεροληψία της δικαστικής εξουσίας [3] , έχουν ενθαρρύνει την αναζήτηση πιο αποτελεσματικών επιλογών για την επίλυση διαφορών με τις οποίες παραδοσιακά επιφορτίζεται η τακτική δικαιοσύνη [4] . Η διαμεσολάβηση και οι υπόλοιπες μέθοδοι που βασίζονται στην επίλυση της διαφοράς από τα ίδια τα μέρη (αυτοσυγκροτούμενες μέθοδοι) παρουσιάζονται ως οι πιο στέρεες και αποτελεσματικές εναλλακτικές δυνατότητες έναντι του δικαστικού αγώνα [5] , παρέχοντας λύσεις σαφώς πιο προσαρμοσμένες στις ανάγκες των μερών, εντός ευλόγου χρόνου και με κόστος αρκετά χαμηλότερο από αυτό της δίκης. Επιπλέον, στον τομέα της ποινικής δικαιοσύνης,...