Λ. Κεφαλογιάννη - Χ. Συνοδινός, Πληροφόρηση του κοινού για περιβαλλοντικά ζητήματα, στοιχεία και έγγραφα
Απόσπασμα
ΛΟΥΚΙΑ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ, Δικηγόρος ΧΑΡΗΣ ΣΥΝΟΔΙΝΟΣ, Δ.Ν., Δικηγόρος Εν όψει επικείμενης κύρωσης της σύμβασης του ΑARHUS από τη χώρα μας και της τροποποίησης της οδηγίας 90/313 περί ελεύθερης πληροφόρησης για θέματα περιβάλλοντος1 επιχειρείται μία συνολική προσέγγιση της μεταφοράς και εφαρμογής της τελευταίας στην ελληνική έννομη τάξη, με ιδιαίτερη έμφαση στα προβλήματα που ανέκυψαν και στο ρόλο που επιτέλεσε η νομολογία . Εισαγωγή Η έννοια της πληροφόρησης του κοινού για την διοικητική δράση και το συνακόλουθο δικαίωμα πρόσβασης σε εν γένει διοικητικά έγγραφα δεν ήταν άγνωστα στο ελληνικό δίκαιο ακόμη και πριν την υιοθέτηση της οδηγίας 90/313/EΟΚ της 7ης Ιουνίου 1990 (εφεξής οδηγία). Απλώς οι υφιστάμενες διατάξεις ήσαν γενικές και δεν αφορούσαν ειδικά τα περιβαλλοντικά θέματα.1α Εξ αρχής δε, προβλεπόταν από την σχετική αυτή εθνική νομοθεσία η αναφερομένη στην οδηγία διάκριση μεταξύ του δικαιώματος πρόσβασης των πολιτών σε διοικητικά στοιχεία2 και της υποχρέωσης της πολιτείας να δημοσιοποιεί και ενημερώνει τους πολίτες για τη γενική κατάσταση του περιβάλλοντος.3 Για τον λόγο αυτό άλλωστε το ΣτΕ είχε φθάσει (πριν την μεταφορά της οδηγίας 90/313) μέχρι του σημείου να δεχτεί4 ότι: «(..) το επιδιωκόμενο από την οδηγία (σημ: εννοούσε την οδηγία 90/313) αποτέλεσμα εξασφαλίζεται με τις ρυθμίσεις του ελληνικού νόμου (σημ: εννοούσε τις διατάξεις του...