ΕφΚέρκυρας 3 /2001
Απόσπασμα
Δικαστές: Π. Γρουμπός, Πρόεδρος Εφετών, Κ. Αποστολόπουλος, Α. Πάνταινα, Εισηγήτρια, Εφέτες Δικηγόροι: Κ. Λαϊνάς, Α. Νάκος Δάση στα Ιόνια νησιά. Μόνη η επίκληση και απόδειξη από το Δημόσιο της δασικής μορφής δεν αρκεί προς θεμελίωση δικαιώματος κυριότητάς του σε κτήμα, αλλά απαιτείται παραδοχή τέτοιας κυριότητας του Δημοσίου και, αν αμφισβητείται, απόδειξη της κτήσης κατά έναν από τους προβλεπόμενους από τον Ιόνιο Αστικό Κώδικα ή από την 23η.2.1946 του Αστικού Κώδικα ή ειδικού νόμου τρόπου κτήσης κυριότητας. Ιδιότητα δασικής έκτασης-μη αναγκαία η πραγματογνωμοσύνη όταν υπάρχουν άλλα αποδεικτικά μέσα (μάρτυρες και έγγραφα). Προσφυγή στην Επιτροπή Δασικών Αμφισβητήσεων προς ακύρωση πράξης χαρακτηρισμού ακινήτου ως δασικού δεν αποτελεί αναγκαία προδικασία της αγωγής αναγνωριστικής κυριότητας ακινήτου. Από το συνδυασμό των ορισμών του από 13/29 Δεκεμβρίου 1817 «Συντάγματος του Ηνωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων» (Κεφ. Α άρθρο 2 Κεφ. Δ Τμήμα ά άρθρο 1,2,4 και 6 και Τμήμα β΄ άρθρο 6) την από 6 Ιουνίου και 7 Ιουνίου 1830 Πρωτοκόλλων του Λονδίνου, της από 9 Ιουλίου 1832 συνθήκης της Κωνσταντινουπόλεως, του ν. ΡΝ/1866 «περί εισαγωγής εν Επτανήσω της εν τω λοιπώ Βασιλείω ισχυούσης νομοθεσίας» (άρθρο 10.11.13 και 14) του ν. ΣΟΕ/1868 και του ΝΑΦΙ/1887, συνάγεται ότι επί των στην Επτάνησο δασών το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει...