Κ. Βόσσος, Δημόσια εκτέλεση μουσικών έργων σε υγειονομικού ενδιαφέροντος και εν γένει εμπορικά καταστήματα και επιχειρήσεις

Πότε η χρήση (μετάδοση) μουσικών έργων (π.χ. τραγούδια, ορχηστρική μουσική) από ιδιοκτήτες καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος ή εν γένει εμπορικών καταστημάτων και επιχειρήσεων, στα πλαίσια ή επ’ ευκαιρία της λειτουργίας αυτών, συνιστά δημόσια εκτέλεση, σύμφωνα με το Ν 2121/1993 (αρ. 3 παρ. 2, 49 παρ. 1) και οδηγεί σε υποχρέωση λήψης άδειας και καταβολής αμοιβής (ποσοστιαίας ή εύλογης) στους δικαιούχους πνευματικής ιδιοκτησίας και συγγενικών δικαιωμάτων; Αφορμή για το παρόν αποτελεί, κατά κύριο λόγο, η ανάπτυξη μίας νέας κατεύθυνσης από μερίδα της ελληνικής νομολογίας, πρωτίστως στο πεδίο των συγγενικών δικαιωμάτων και δευτερευόντως της πνευματικής ιδιοκτησίας, η οποία τείνει να ερμηνεύει τις σχετικές διατάξεις με οικονομικά κριτήρια, σε αντίθεση με τη γραμματική ερμηνεία, που υιοθετεί η πλειοψηφία των σχετικών δικαστικών αποφάσεων. Παράλληλα, γίνεται μία προσπάθεια, μέσω της ανάδειξης της νομολογίας αυτής, αφενός εντοπισμού των κυριότερων σημείων αντίφασης που παρατηρούνται στην εφαρμογή των ως άνω διατάξεων, αφετέρου άρσης των όποιων παρανοήσεων και συμβολής, κατά το δυνατόν, στην κατανόηση της περίπλοκης νομικής πραγματικότητας στο πεδίο της δημόσιας εκτέλεσης μουσικών έργων.Κωνσταντίνος Χ. Βόσσος, Δικηγόρος, D.E.A. Propriete Intellectuelle Πότε η χρήση (μετάδοση) μουσικών έργων (π.χ. τραγούδια, ορχηστρική μουσική) από ιδιοκτήτες καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος ή εν γένει εμπορικών καταστημάτων και επιχειρήσεων, στα πλαίσια ή επ’ ευκαιρία της λειτουργίας...