Ε. Μεταξάκης, Μερικές σκέψεις σχετικά με την επεξεργασία δεδομένων που πραγματοποιείται από φυσικό πρόσωπο για την άσκηση δραστηριοτήτων αποκλειστικά προσωπικών ή οικιακών (άρθρο 3 παρ. 2 περ. α΄ Ν 2472/1997)

Ας αναλογισθούμε ότι κάποιος κατηγορούμενος ευρισκόμενος έξωθεν δικαστικής αίθουσας και αναμένοντας την εκδίκαση της υπόθεσής του φωτογραφίζει τμήμα του εκθέματος, το οποίο περιέχει και στοιχεία κάποιου εχθρού του, ο οποίος όμως είναι παρών και ζητεί τη σύλληψη και ποινική δίωξη του φωτογράφου. Αυτό το φαινομενικώς απλό βιοτικό περιστατικό κρύβει ορισμένες λεπτές προεκτάσεις σχετικά με την εφαρμογή της νομοθεσίας περί δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, οι οποίες και εξετάζονται στην παρούσα μελέτη.Εμμανουήλ Δ. Μεταξάκης Δικηγόρος, Δ.Ν. Ο Ν 2472/1997 [1] , αν και ήδη μετρά περίπου μία εικοσαετία ισχύος και εφαρμογής του από τα ελληνικά δικαστήρια, κατά την οποία έχει μεσολαβήσει μία παραγωγή πλούσιας νομολογίας σχετικά με την ερμηνεία του, δεν παύει ακόμη και σήμερα, στη δύση του βίου του, ήτοι λίγο πριν τη θέση σε εφαρμογή την 25.5.2018 του Κανονισμού (ΕΕ) 2016/679 [2] «για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών και την κατάργηση της οδηγίας 95/46/ΕΚ (Γενικός Κανονισμός για την Προστασία Δεδομένων)» , να αποτελεί ένα νομοθέτημα που θέτει αυξημένες προκλήσεις ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του. Η ακόλουθη υπόθεση εργασίας [3] καταδεικνύει ακριβώς αυτό: Έστω ότι ο Α πρόκειται να εξετασθεί ως μάρτυρας σε κάποια ποινική...